Âşık Kemter Yusuf, Tunceli’nin Ovacık il- çesinde 1928 yılında dünyaya geldi. Babası Süleyman Bey ve eşi Gülsüm Hanım hayatlarını rençberlik yaparak sürdüren Anadolu köylüleriydiler.
1938 yılında Dersim olaylarının ardından Âşık Kemter Yusuf’un köyü Balıkesir’e ta- şındı. Burada dokuz yıl kaldıktan sonra, 1947 yılında, 17 yaşındayken babası ailesiyle Erzincan’a göç etti.
İki kere evlenen Âşık Kemter Yusuf’un ilk hanımından bir erkek bir kız, ilk hanımının ölümünden beş sene sonra evlendiği ikinci eşi Perihan (Sakine) hanımdan ise iki erkek üç kız olmak üzere toplam üç oğlu ve dört kızı vardır.
Âşığın sesi gençliğinde çok güzeldi. Dinleyenlerin unutamadıkları bir ahenge sahipti. Sesini iki farklı tonda kullanırdı. Biri Davudî tokluğunda gür bir ses, öteki ise tiz bir sesti. 1965 yılında geçirdiği bir soğuk algınlığından sonra Âşık Kemter bu ses özelliklerinden birini kaybetti.
Âşık Kemter 1948 yılında, daha yirmi ya- şında bir gençken Erzincan’da gördüğü bir rüyadan sonra aşk yoluna düştü. Âşık rüyasında bir saraya girer. Sarayın kapılarından duvarlarına kadar her şeyi yeşil renktedir. Bir pencere aralığından kendisine yeşil bir tepside, yine yeşil renkte olan fincanlar eş- liğinde bembeyaz bir süt ikram edilir. Sütü, yüzünde yeşil örtü bulunan birisinin elinden alır ve içmeden önce kendisine başını yukarı kaldırarak içmesi yönünde bir uyarı gelir. Kemter Yusuf fincanı eline alır ve sütü, kendisine söylendiği doğrultuda içmek için ağ- zına götürür ki, süt daha dudaklarına değmeden, “Allah” diye bağırarak uyanır. Rüyadan uyandığındaki ilk nutku şöyle olur:
Âlem-i mânâyı seyrân eyledim
Al yeşil giyinmiş bir güzel gördüm
Cihânı bezetmiş kendi nuruna
Beni mecnun eden bir güzel gördüm
Âşık Kemter Yusuf’un nutukları vakfımızın kurucu üyesi Metin Bobaroğlu’nun girişimiyle, Prof. Dr. İsmail Güleç tarafından hazırlanmış ve basımı yine vakfımız tarafından üstlenilmiştir. (Yâr Elinden Gelen Bâde / Âşık Yusuf Kemter’in Nutukları, Anadolu Aydınlanma Vakfı Yayınları, 2001)
