Kendine Saklanma (Detay), karışık malzeme, 400 x 356 cm, Floransa Bienali
Bedenim bambaşka kimsesiz yerlere, ruhum kendi dehşetinin derinliklerine göç etti… Korkuyorum…
Bedenlerin yerleştiği bu ıssız ülke neresi; “neresi olmayan” kendi yerim beni niçin bıraktı, ben onu bırakmadan önce…
Kendi bedenlerini kendi çaresizlikleriyle örten bu kadınların ruhları artık sürgünde, görünmeyen derinliklerinin mahreminde…
Yurtlarını terk edişlerinin travmalarıyla yitirdikleri görünürlükleri kendine bakışsız kalmışken, diğerleri (toplumlar) ise hem onlara, hem kendilerine kör. Bu noktada, göz kendi kimsesizliğinde, artık kimse birbirine dokunamıyor; “göz gözü görmüyor” yıl 2016, burası dünya…
Gene de umut, umut girdiği bu çaresiz, tükenmiş suretlerde, en çok da çaresiz ellerde, o güzelim kadın ellerde kendini sunarken, giyindiği karanlığın ışıldayan gölgesi olarak uzatır kendine boylu boyunca…
